düþünmeye düþünceye gücüm yok, yýllar sonra öyle boþ kalýnca ellerim, arasýna aldým aklýmý, aþkýmý ve seni, taþa çaldým büyük bir hýþýmla delice.
korktu kýyametten ayrýldý ikiye yarýsý doðunun ucuna yarýsý batýnýn. içimde biriken kara bulutlar, afet oldu yaðdý gözlerimden.
günün en çaresiz kaldýðý an güneþ hep tahmin ettiðin yöreden doðar. yine baþa sararým ilk ýþýkla kendimi, ellerim yine boþ ve gece kadar çaresiz.
gecenin en koyu koyunda, gece yorgun, tam da býraktým dümdüz deniz gibi duru, yaný baþýmda azrailin sesi ve derin bir kuyu, tutarsa doðu ya da batý doðar mý güneþ..? Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhulim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.