a.
gölgesi yok bu sabahýn
üzerine çið düþmüþ bir þarký
uyandýrmýþ neþelerimi
neden baþkasý deðil gülün adý
neden aþk gittiði yerden az gelir
üstelik bir mermiden daha hýzlý
kavgada bir palyaço suratý
eciþ bücüþ gövdesinde hayatýn ciddiyeti
komiklik olsun diye yaþamak adý
ve arada birde þiir hizasýnda hüzünlenmek
makarasý sarýlýrken ömrü
hep yok yerinde durur
budur iþte gailesi sesimin
söktüm gövdesinden kara kini
getiriliþini bilirim demir dudaklarýyla okunurken
cýzýrtýsý týrmalýyordu çünkü adýný
çünkü adýn gerçek bir düþten alýndý
bir marka oldu suratýna hayatýn
b.
köþeli yaðmur taneleriyle ýslandýk
senden sonra yine sen geldin
gittin kaç kez öldü dediler
ama ölmedin yine gittin ve geldin
ölmez dediler þahitliði var Bir’e
haydi gölgelerini saralým
biberonunu verelim þehrin aðzýna
o emsin mutluluðu ve uyusun sahtesinde
bizimse eþkalini belirlesin suskunluðumuz
biraz sonra varacaðýmýz yerde
koparacaðýmýz kýyametin
gördüm her türlü muhtýrasýný
eli zar tuttu ihanetin gördüm
ne kadar kolaysýn aslýnda
iplik iplik çözdüm bu düðümü
kardeþliðimi öldüren duman
yine esiyorsun kanýmdan çoðalarak
c.
türküm doðruyum doðduðum yerden
vurun adým küllenmesin hiç
ama topraðýmý büyütsün kaným
ama Muhammedi sesimi söylesin gök
yoksa bir çýrpýda ölürüm