sönmüs yildilzar gibiydi ellerimizden alinan sevdiklerimiz bir bir karatopragin barina giriverdiler biz etden,biz kandan,biz candan meydana gelmis bir bedeniz dogdugumuz gibi ölmesinide kabullenip itiraz etmeden azrailin pesine takilip cekip gideriz
deryalar denizler gibi caglayan gözlerimize elbetde hükmederiz ahlar vahlar bütün yakarislar hep Onadir O ki merhameti yüksek,bagislamasi bol Yaradan sessizce ayirir insani anadan, babadan ,yardan
bu dünyada baki kalan varmidir? görülmüsmüdür? duyulmusdur? herkesin bir sirasi vardir ;gel diye cagirmadan ruhu bedenden ayirmaz yüce yaradan aglamak kar etmez,isyan etmek bosa, cekilecek dert degildir ölüm biliriz,kabullenememek gitmez hosa
bugün variz ama belkide yarin yokuz,yas belki elli belkide dokuz kiminin anasi ,kiminin babasi,belli degil suan simdi kimde ölme sirasi belki gurbetde,belki vatanda belkide kapi agzinda yakalar insani son nefesi sinif farketmez,kimlik sökmez giydirir herkese dikissiz cebsiz bir top beyaz kefeni Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban gülü(gurbetbaci) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.