sevginin yürekten oluk oluk döküldüðü zamanlarda býraktým gençliðimi hergün olgunlaþtýran acýlara açtým büyüme çaðýmý içimdeki çocukla dertleþirken sebepli sebepsiz aynada gördüðüm yorgun yüzle paylaþýyorum þimdi yaþanmýþlýklarýmý. Kaoslar yediveren gibi doðurgan iken gündelik hayatta huzurlu bir uykuya nasýl dalýverir ki insan? Akýlda her zaman yarýn kaygýlarý üstelik tek tabanca deðilken! Yavrularýmýzýn varlýðýyla büyüyen sorumluluk telaþlarý. Biliyorum; zamaný meçhul, son istasyonda duracak ömür denilen tren. En son ana kadar, amaçlarýndan vazgeçmeyecek bu beden. Herkezin hayatý hemen hemen ayný. Sevgiler eskilerde saklý yarýnlar kuþkuya gebe. Yaþam tek kelime ile BU ÝÞTE..........................alev yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.