AŞINMIŞ SOKAKLAR;

Günlerce taþlarýný aþýndýrdýðým
Dar bir sokaktaydý
Tahtalarý aþýnmýþ kafesli o pencere

Daðlar yaran mecnun
Baðrýný parçalayan Kerem
Birde ben
Beklerdik senelerce
Bakmaya doyamadýðým
Aslýmýydý Leylamýydý yoksa söyle

Yalvarýrým tanrýma her gece
Medet umarým yastýklardan
Suç ortaðým olurdu o sýcak yatak

Baþý öne düþük bir delikanlý geçerdi sokaktan
Ayrý kalmadýðým zaman dostlardan
Sorarlardý

O zaman sessiz ve kuru yaþlardan
Selim misali söylenirdik
" sabret gönül bu hasrette biter "

Azmý düþünmemiþtim kendimi köprüden atmayý
Hala hatýrlarým taþýdýðým ekmek pýçaðýný
Köþe baþýnda beklerken birde dost edinmiþtim.
Ýhtiyar kestaneci

Tüm dertlerimi söylemiþtimde
Geçer bunlar evlat demiþti
Gülmüþtüm Aðlýyarak
Olmaz diye yakýnmýþtým.

Taki...
O kara gözlüm
O beyaz gülüþlüm
O uðruna pis yaðlý kafesi öptuðum
O uðruna Keremle Mecnunu öldürdüðüm
Beni býrakýp
Kafesten kaçtýðýn gün.

M.Z.S.
1987



Sosyal Medyada Paylaşın: