çýt... kapý açýldý sessiz adýmlarým oda da yankýlandý bir ýþýk düþtü yere aydýnlattý yaþamýn zerrelerini
çýt... kalbim çarpmaya baþladý küçük bir aðlama doldu kulaklarýma soðuk hissetti kuçuk bedenim korunmasýz güvensizdi etraf sesler sesler duydu kulaklarým ilk kez tanýmadýðým bilmediðim
çýt... caným yandý galiba anlamadým þaplak mý indi yoksa popoma ah evet evet þimdi anladým bu çýt... beni ayýrandý beni ayýrandý bu çýt... anne kokusundan anne rahminden dünya denen yer burasý olmalýydý.
çýt... ve artýk dünya da idim yanlýz ; çaresiz; kimsesiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
aemin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.