MAHŞER GÜNÜ

Ömür azýðýný bitirdiðin an,
Kýrýlýr kanadýn tâ diplerinden.
Mahþerde uyanýp kalktýðýn zaman,
Bir ses sana “Gel” der; bil ki, derinden.

Bütün sevdiklerin terk edip gider,
Ayaðýn, eline þâhitlik eder,
Etrafý kuþatýr gâm ile keder,
Rûhun kurtulamaz bil ellerinden.

Çok geç artýk çekme faydasýz, âh’ý,
Yüklenip geldiðin kimin günâhý?
Açmadýysan eðer dünyada râh’ý,
Cevap alamazsýn cânân elinden.

Zaman durur artýk; gündüz, gecesiz,
Kuru yaprak gibi dalda çaresiz,
Kalýrsýn ateþte kimsiz, kimsesiz,
Geçilmez kapýnýn mühürlerinden.

Rah: Yol
Sosyal Medyada Paylaşın: