KÖRFEZDEN GELEN ÇIĞLIKLAR

17 aðustos sýcak bir yaz günü,
Kavuruyor insanýn içini geceye inat,
Ýnsanlar sevinçli ve neþeli,
Bilinmeyen tehlikeye uzanmýþ,
Gecenin Pençe gibi elleri,
Havanýn kararmasý bile, Bir baþka bu akþam,
Sahilde insanlar, Coþkuyla þarkýlar söylüyorlar,
Ama deniz bile suskun bu gece,
Vurmuyor eskisi gibi iskeleye dalgalar,
Herkes yorgun düþmüþ uyuyor rehavetle ,
Bense içimdekini anlatmaya bile korkuyorum ,
Ya rüyalarým gerçekleþirse diye,
Düþüncelere dalmýþken, Karardý bütün dünyam,
Yerin altýnda harekete geçen, Sanki bir canavar,
Her saniye hareket ediyor, Ne varsa yýkýp geçiyor,
Geçtiði yerde sadece, Sesler ve tozlar býrakýyor,
Neler oluyor bilinmiyor, Kýyamet mi kopuyor,
Anne telaþla , En küçük kýzýný kucaklýyor,
Koþar adýmlar la, Koridoru aþmaya çalýþarak,
Diðer çocuklarýna ulaþmaya çalýþýyor,
Korkak ama emin adýmlarla,
Dualar dökülüyor ardý ardýna dudaklarýndan ,
Sesleniyor, Korkmayýn geliyorum diye,,
Kýpýrdamayýn dururun olduðunuz yerde
Karanlýkta onlarý tek, tek topluyor,
Elleriyle bakýyor görmese de yüzlerine,
Sadece Dualar ediyor,
Ne olur Allah’ým bir þey olmasýn diye,
Þakýrtýlar geliyor ardý ardýna evin içinde,
Özenle seçilen yýllarca biriktirilen,
Kýzýnýn çeyizleri paramparça Hayalleri,
Çaresiz ne yazýk ki geç kalmýþ bu dualar,
Caddeden yükselip gelen çýðlýklar,
Korkutuyor anneyi evi demi yuttu bu canavar,
Artýk sallanmýyor o koskoca binalar,
Ve Tarihe gömülüyor o kýsacýk dakikalar,
Ne hayatlar son buldu bu 45 saniyede,
Feryatlar yükseldikçe,
Anladý ki anne, Yutmamýþtý canavar,
Bina duruyordu hala yerinde,
Þükrediyor ALLAH a evlatlarý yanýnda,
Mezar baþýnda dövünmeyecek diye,
Ya þimdi baþka þehirde,
Çocuklarýna daha sýký sarýlýyor,
Dostlarýyla daha güvende,
17 aðustos 1999

ÝNCÝ .H. Atakay

Sosyal Medyada Paylaşın: