...BeN iYiYiM BöYLe.."
Kalabalýgýn ortasýnda bir ses...
Tam iste ’sen..sin’ dicekken
Yanýldýgýmý fakederek yuzumde beliren curuk bir ifadeyle..
’belki..’ demistim icimden
Hani olurda belki...
Olmayacak dua’ya ’Amin’ demekmis benimkisi...
Bir an’da olsa duymus gibi sanmak sesini
öyle guzel bir his../ti ki..
Ardýndan gelen suskun bir belirti...
Bosver ben iyiyim simdi,
Zaten coktan bosvermissin belli...
Sana soz soylemeye hakkým yok sanki?
Cunku bilirim sen acý’larý ask ednirsin kendine,
Sýcak bir yuz degdirsende herkese;
Aynada gordugundedir soguklugun her neden ise?
Hep sus oldugun yerde!
Kimsenin sesi benzemesin seninkine,
Olurda dayanamam ’ozledim’ deyiveririm diye...
Benzemesin iste!
Yazý’Larým seni okur hece hece...
Nereye gitsem hep boyle.
Ask’ýn dili tek’dir!
Degistiremessin istesende..
Umarým unuturum birgun seni.
Hadi unutamadým varsay;
Sebebsiz haykýrýslarýmýn suskunluklarý olursun bende!
Sen keyfine bak...
Ben ’iyiyim’ boyle.
En azýndan yalan’larýnla avunmuyorum...
Her sozunu dogru sayýp kabul etmiyorum...
Hatýrlamýyorum bile neyi sevdigini ?
Sahi sen kuru fasulyeyi severdin degil mi?
Hatta " yanýnda da sogan olucak!" derdin..
Nerden bileyim?
Bak unutmusum iste..
"Ne olursa olsun bir adamin kabinde biri olur’’mus’ ya hani
Sendeki bir’ler deste mi yoksa duzine mi?
Her neyse iste...
Ben ’iyiyim’ boyle...
Yinede cok sevmistim...
Olurda karsýlasýrsak birgun,
Bir daha bu kadar cok sevmeyecegim seni!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.