TURKUAZ TAŞLI KADIN

TURKUAZ TAÞLI KADIN

Aðýr adýmlarla çýkýyor istasyonun merdivenlerini,
Kah bir ofluyor, kah hayýflanýyor,
Belli ki gideceði yerde birileri onu bekliyor,
Bir bankýn köþesine oturuyor yaþlý bedeniyle,
Uzaklara çok uzaklara dalýyor bakýþlarý,
Solgun yüzü bazen gülümsüyor,
Bazen hüzünleniyor öylesine dalmýþ ki,
Birden irkiliyor keskin ve uzun sese,
Ýþte eski ekspres tren,
Evet buydu aslýnda onun beklediði,
Ýki büklüm belini düzeltmeye çalýþarak,
Sanki daha dinç görünme çabasýyla,
Tüm anýlarýný geçiriyor gözlerinin önünden,
Avuçlarýnýn arasýndan kayýp giden sevgiliye,
Adýný bile unuttuðu o ilk sevdiðine,
Önünden geçenlere bir,bir bakar yüzlerine,
Bakýþlarý daha dikkatli ama,
Ne ona ses veren var,
Nede beklediði merhaba,
Belki henüz inmemiþtir diye bekler yaþlý kadýn,
Yaþlý kadýnýn gözleri ellerine takýlýr,
Ne buruþuk ne çirkin der gülümseyerek,
Parmaðýnda turkuaz taþlý yüzük vardýr,
Buydu aslýnda umutsuzca baktýðý,
Ya þimdi tek baþýna kalakalmýþtý,
Yaþlý kadýnýn gözyaþlarý süzülür yanaklarýndan,
Öylesine aðlar içini acýtarak,
Süzülen gözyaþlarý sanki inci taneleri,
Ýþte gerçeklerle karþý karþýya kaldýðý andý o an,,
Biri gelemez ise bileceklerdi ki,
Bir daha dönüþü olmayan istasyondan,
Sonsuza dek ayrýlmýþ olacaktý,
Bir daha göremiyecekti,
Turkuaz taþlý yüzüðün öteki sahibini,
Oysa bunun için bir ömür beklemiþti,
Artýk çok piþmandý kaybettiði yýllarýna,
Aðýr bir yük varmýþ gibi omuzlarýnda,
Yavaþça kalkar yerinden aðýr adýmlarla,
Ayrýlýrken bir daha, bir daha bakar geriye,
Ýþte o yaþlý turkuaz taþlý kadýn,
O benim , o benim der kendi hikayesinde,,

ÝNCÝ. H.Atakay
1999
Sosyal Medyada Paylaşın: