Yollar tek taraflýdýr, gidip dönülmez geri
Böylesini görmemiþ kimse ezelden beri
Zalimin bahçeleri gül gülistan olmuþken
Gönlümde Çanakkale sanki cehennem yeri
Altýn tabak üstünde bir dilim kuru ekmek
Boðaz yangýn içinde, olmaz yanmadan gitmek
Kolay mýdýr kalbini toprak altýna gömüp,
Kanýn her damlasýný vatan için tüketmek?
Ardýndan bakacaktýr bir evladý, bir eþi
Mehmet þehit olsa da sýrada var kardeþi
Ayrýlýðýn soðuðu umudu üþütse de
Mahþerde doðacaktýr belki vuslat güneþi
Meçhul bir hikâye var atýlan her kurþunda
Çareleri saklamýþ çaresiz duruþunda
Ölmekten korkmayan er, kurþundan mý korkarmýþ?
‘Allah, Allah!’ der çünkü kalbi her vuruþunda
Saf olmuþ dizilmiþler, dillerde tekbir sesi;
Atýlan tüm mermiler birer tespih tanesi.
Bize tefekkür yeri, bize bir zikir hane
Vahdaniyet timsali tüfeðinin gölgesi.
Çeyiz kanla bezenir, yetim doðar bebekler
Þehadet baþucunda; savaþ, bebek mi bekler?
Katilin ayaðý top, eli gülle olsa ne,
Yaþamýyla övünen onursuz kelebekler!
Ve benim askerim bu, elinde bir bacaðý
Bedeni sürünse de býrakýr mý sancaðý?
Gözlerinde hep ümit, yüreðinde cesaret
Çünkü bir vatan demek binler ana kucaðý!
Ne canlar feda oldu topraðýn karasýna
Bomba meydan okudu annenin narasýna
Kolay kazanýlmadý, kolay verilmez elbet
Sahip çýk Osmanoðlu, dedenin mirasýna!
Deðiþerek sonsuza ömrünün baharýný
Ekti mukaddes lâle, biçti lâlezarýný
Tevekkül tetiðini þu hazanda çekince
Zafer yüklü bulutlar, döktü yaðmurlarýný
Baþý ýslanmýþ nefer, hakikate vasýldýr
Dünyalara hükmetti uzunca bir fasýldýr
Söyle bana umudu tükenmemiþ ey insan;
Hasta adam böyleyse sýhhatlisi nasýldýr?
Hasan Tokpýnar