ZOR KARAR

Ne zor kararlar alýrdýk,
zoraki benimsediðimiz seninle,
denize bakan balkonda gece çok karanlýkken.
üþüyen ellerini ovalarken,
koluna siliyordun göz yaþlarýn gizlice,
veda ya bir adým kaldý,
burda tükenirken tüm umut lar.
sen ve ben,
boynu bükük iki insan
kýrýlan kanatlarýn eðreti duruþunda,
batan çiçeklerin dikeniydik belkide.
öyle uykusuz kalýþlarýmýza da deðmezdi.
aldýrýþ etmez gibi yapardý,
duymazdý bizi karanlýkda yanký yapan seslerimiz.
ya gizleyemediðin hýçkýrýklara
ne demeliydi.
çok zor alýnmýþ kararlar sonrasýnda.
hangimiz erken kalkacaktý ,
oturmuþ olduðu sandalyeden,
bir þiþe suyu dökecekti baþýndan aþaðýya
kim söndürecekti ilk önce yangýnlarý.
kim kimin umurunda olacaktý ilk.
sebepsiz beraber olmalarýn,
yine sebepsiz gidiþlerimiydi bu.
gözlerin bir an boþluða dalmasý
bir anda herþeyin unutulmasý gibi bir þeymiydi
apansýz çýplak ayaklarý,
titreyerek sallamakmýydý içimizdeki telaþ.
gözlerimize afiþe olan bir mazi’nin
kýrýlganlýðýna dur diyememekmiydi bizimkisi.
sen ne diyorsun,
çok zor alýnmýþ bu kararlara...
sana da iticimi geliyordu karanlýk gecelere siniþimiz,
ayaða kalkýpda dolaþmaya baþladýðýmda
ayak seslerimin kaldýrýmda yankýlanýþý.
yaðan yaðmurun sadece gözlerimden aþaðý süzülüþü.
bir perdenin kapanmak üzereyken
son rütuþlarý olsa gerek.
duygulara gebe kalýþýmýz.
ve veda ya hazýrlanýþýmýz.
ben bu yüreði bu zaman kadar boþunamý taþýdým.
boþunamý sevdim diyemeden
kopuþumuz....
son noktayý koymakdan ibaretmiydi
seninle zoraki benimseyipde,
almýþ olduðumuz bu büyük ve zor karar..
ne çok zor bir kararmýþ....//


Ozan-)



.
Sosyal Medyada Paylaşın: