Mustafa Kemal Ağlıyordu

Ýçim yandý anam babam içim yandý,
Dün gece rüyamda gördüðüm Mustafa Kemal,dý.
Mavi gözleri yine çakmak çakmaktý.

Rüzgarda daðýlmýþ sarý saçlarý,
Aydýnlatýyordu karanlýklarý.
Hiç böyle görmemiþtim onu
Ne DUMLUPINAR da ne SAKARYA,da.
Çatmýþtý kaþlarýný,susmuþ konuþmuyordu.
Dikkatlice baktým,Mustafa Kemal aðlýyordu.

Neden çatmýþ kaþlarýný,niçin düþünceli böyle,
Bir þey olmuþ, bilirim ben Mustafa Kemalime.

Bana küskün,sana küskün,
Þimdi anladým.Niçin aðlýyor niçin üzgün.
Sýra sýra dizilmiþ arkasýna dünkü ÞEHÝTLER
Saðýnda MEHMET,solunda SONER
Diðer yanýnda da öbür MEHMETLER.

Ýyi biliyorum,içi yanýyordu,
Mustafa Kemalim ÞEHÝTLERE AÐLIYORDU

Uzaklaþmak istedim yanýndan utanarak
"Dur" dedi sertçe,uzaklara bakarak.
"Bak" dedi."Bunlarý iyi taný
Onlara emanet etmiþtim ben bu Vataný.
Eðer kalýrsa yerde yiðitlerin kanlarý
Bir tutarsan þehitlerle,bu vataný sataný
Üzersin,küstürürsün ataný.
Cumhuriyetine sahip çýk,ýþýðýný söndürme
Aydýnlýðý sen göster bu geçlere"

Baþýmý kaldýrmadan yüzüne baktým
Mustafa Kemal düþünceliydi.
Sen de bilirsin,O ince fikirliydi.
Tuttum ellerini saygýyla öptüm.

Ýçim yanýyordu bacým, içim yanýyordu,
Mustafa Kemal Paþam aðlýyordu.

Ey...Büyük Atam,bize emanet ettiðin bu vatan,
Üzerine kurduðun bu Cumhuriyet,
Bana,þu gençliðe, bize emanet.
Kalýrsa bu þehitlerin yerde kaný
Yýkýlýrasa cumhuriyetin, yok olursa Kemalizm
EN BÜYÜK NAMUSSUZUM, EN BÜYÜK ÞEREFSÝZÝM.













Sosyal Medyada Paylaşın: