Güneþ batýyor yine sessizce, Gözleri dolmuþ yine… Bulutlarý perde yapmýþ hüznüne, Ayrýlýk ve kavuþma vakti geldi yine..!
Gündüz karanlýða bürünüyor, Hüznüyle beni geceye veriyor, Þimdilik elveda emanetsin geceye… Yarýn yine geleceðim, üstüne doðacaðým diyor..!
Gösterdi yüzünü gece, Koþuyor gülerek, sevinçle bana, Daha ilk akþamdayýz diyor sarýlarak, Örtüyor kendini üstüme..!
Ben gecenin kollarýndayým, Gece bende… Hasretime dayanýlmýyormuþ, Örtüyor kendini üstüme..!
Ya benim özlediðim nerde..? Sen bende olsaydýn, Ben gece olsaydým, Örtseydim kendimi üstüne..!
Düþündüm seni seslice, Haykýrdým geceye, Sýrdaþým oldu hep gece, Þiirler yazdým sana, Gözümden düþtü damla, Hüzün çöktü yine üstüme, Gecenin ayazý teselli etti beni, Mýrýldandý türkümü senin yerine, Ayýn þavký vurdu yüzüne, Benim yerime yýldýzlar kaydý gönlüne…
Bak þafak söküyor, Þimdi güneþ benin için doðacak, Gece üstümden çekilirken, Gün üstümü örtülecek..!
Bak þimdi yine veda ve kavuþma vakti..! Bilmem bu daha ne kadar sürek ki… Gece örtüsünü aldý üstümden, Bekliyor ilk akþamý..!
Örtüyor her zamanki gibi gün üstümü, Aratmýyorlar asla birbirini, Sevmek, özlemek bu olsa gerek, Biri geceyi, diðeri günü örtüyor..!
Sen bende olsaydýn, Gecen ve gündüzün ben olsaydým, Ýster þafak söksün, ister gün çöksün, Gece, gündüz ne fark eder, Örtülürdüm üstünü sen bende olsaydýn..!
Cengiz KORKMAZ & 06.01.2012 / Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz KORKMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.