ÖNCE İNSANIM!
Baðýmsýzdýr yüreðim ne þucu ne bucuyum
Sevgiliye yollanan yanýk mektup ucuyum
Bazen Ahmet Kaya’yým bazen Ozan Arif’im
Ben böyle bir adamým yoktur benim tarifim
Günahsýz bir Hüseyin ya da ipte bir Deniz
Afrikada bir zenci bazen bir soluk beniz
Kâh Che Gueverayým kâh Alperen, kâh Lenin
Elbet günahlarým var, ne bebeðim ne cenin
Her insanýn mutlaka iyi bir yönü vardýr
Onlarý görememek, asýl iþte o ardýr
Yanlýþlarý ayýklar, doðrularý alýrým
Ve þunu bilirim ki böyle insan kalýrým
Her görüþe saygýlý, her fikire açýðým
Bazen akýllý uslu bazen biraz kaçýðým!
Ah Mevlâna’nýn Me’si, Yunus’un Ye’si olsam
Þimdi yaþasalarda dergâhlarýnda solsam
Ama þu bir muhakkak ben Müslüman, ben Türk’üm
Hayýflanmam bu yolda delinse samur kürküm
Ne fesatlýk bilirim ne zerrece kindarým
Yalandan dinci deðil samîmi bir dindarým
’Ne olursan ol önce, adam ol’ derdi babam
Bu sözü tutabilmek bütün gayret ve çabam
Kýrýk kolu içinde barýndýran bir yenim
Kendi halinde biri, ben kimseyim, ben benim.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.