Ay ýþýðýný astým þehrin orta yerinde
Döküldü ceplerinden sevdalý kelimeler
Gece yasa büründü siyahlarýn içinde
Nuru söndü þiirin, yetim kaldý cümleler
Ay ýþýðýný astým kendi daraðacýnda
Ay kaçýp bulutlara sýðýnmýþtýr dediler
Yýldýzlar yaprak yaprak bu sevda aðacýnda
Mehtaplý geceler de aþka þahit idiler
Ay ýþýðýný astým yüreðin ortasýn da
Kan revan içindeydi kýzýla boyandý ten
Ayrýlýklarýn hükmü yazýlý yaftasýn da
Yine de köz býraktý son nefesi verirken
24.04.2012/ Ýstanbul
Ýbrahim COÞAR