TEVAZU VE KİBİR
Kibirlenme ey insan, alma iblis huyunu
Sakýn kazma kendine, ellerinle kuyunu
Kibir yalnýz Mevla’ya, ait olan bir sýfat
Eðer ortak olursan, sonun olur pek afat
Çok cüsseli olsada, yinede hayvandýr fil
Boy posuna güvenme, uyan ey aklý sefil
Ne gücün ne malýnla, sakýn ola övünme
Yarýn yevmi mahþerde, nemrut gibi dövünme
Tevazudur insaný, daha deðerli yapan
Alçaldýkça alçalýr, kibir yoluna sapan
Tevazu sahibinden, fýþkýrýrken fazilet
Ben diyen kibirliden, gördük herdem rezalet
Tevazu sahibiydi, insanlarýn yücesi
Ebu cehil kibrinden, oldu halkýn cücesi
Baþýn su sonun toprak, acep niye bu kibir
Neyine güvenirsin, beklerken seni kabir
Hüsnü Önder
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.