eskimiş şiirler

ben eylül’de nefer
sen eylül’de hasret


metris
ben mi ördüm duvarýný
alýp götürürdü sabah terlemeleri
bütün varlýðýmý


duydum
el baðýyla baðlamýþlar
gözlerini
neyle gayyým ederim ki þimdi
çözülen dizlereimi


ulak
kurþun atýmlýkta deðilsin
destursuz mavzerler ateþlesem
zabt bile tutmamýþlar
tutsaklýðýna
nereye gelsem



arzuhâl
tonlarca kömürürün karþýsýnda
keçikýran’da
bir çizerin bile olmamýþ
eylül karanlýðýnda



tövbem
ince bir zarla baðlanmýþ
gözlerin görevime
hani güzeldi Ýstanbul
nasýl da girdi
tövbelerime






bir tarih


kasým

Sosyal Medyada Paylaşın: