Şatt-ül Arap

sen sevgili,
kýrýk kanatlý düþlerin ardýndan gelen
yaz yaðmuru gibisin,
hiç hasta olmadým ama çok ýslandým,
ben hep yüzümü,
yanaklarýndan Dicle suyu gibi akan,
gözyaþlarýyla yýkadým…

sen sevgili,
kurak bir mevsimin ardýndan,
çýðlýklarla gelen, tarla kuþlarý gibisin
ne zaman yüreðime gülümsemeler eksen,
ben, üzerine çaputlar baðlanmýþ korkuluk olmaktan çýkýp
gözbebeklerimde, koca bir seni aðýrladým
o yüzden hep güllerin yeþermesini,
kollarýmý açýk tutup gülerek karþýladým…

sen sevgili,
kayalýklarýn susuzluðunu gidermek için içtiði,
hiç durmadan oynaþan dalgalar gibisin,
ne zaman, düþlerim çýkmaza girip
sokak lambalarý birbiri ardýna sönse
gelip vuruyordu tenime, saçlarýndan saldýðýn çocuklar
o yüzden direnebildim hep
çýkmazlara… karanlýk sokaklara…

sen sevgili…
yazdýðým þiirler gibisin,
ne bir eksik ne bir fazla
gelip durduðunda gözlerimin kýyýsýna,
hiçbir þey düþünmeden atladýn,
yanaklarýmdan Fýrat suyu gibi akan gözyaþlarýma,
o yüzden kavuþabildik zaten
geçmiþi büyük aþklarla kabarýk,
ayrý coðrafyanýn sayfalarýnda…

13Temmuz 2006 01:50 Alanya
Sosyal Medyada Paylaşın: