Biliyorum ne sözden anlarsýn sen þimdi, ne bir laf izah eder hâlini.
Kýrgýnsýn kýzgýnsýn üzgünsün.
Geçer mi bu hâlin diye Düþünemiyorsun bile.
Suçu kendinde buluyorsun Kimseye kýzamýyorsun da.
Hayatýn devam ettiðini bile bile Son günün son saatin son dakikalarýn Hatta saniyelerinmiþ gibi Umutsuzca düþünüyorsun.
Nefes almak bile zor eziyet þimdi. Yemek yemek gelmiyor aklýna Dilin damaðýn kurumuþ halde Düþsen ýrmaðýn kenarýna Elini uzatacak gücü bulamýyorsun kendinde.
Ölmek bundan zor deðildir diye düþünüyorsun, Yanýlýyorsun dostum, çok yanýlýyorsun.
Yaþayacaksýn daha Neler neler tecrübe edeceksin hem.
Doðru bildiðin yanlýþlar Yanlýþ sandýðýn doðrularla Öyle hýzlý yer deðiþtirecekler ki Kendini sen bile tanýyamayacaksýn...
22 Nisan 2012 Neyzen Muharrem Ali
Sosyal Medyada Paylaşın:
muharremali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.