canýmýn içi ateþle yoðrulan meneviþli deniz yok hüzünlü konuklarýz yelkovan kenarýnda vakit tamamsa salkýmlar eðit soluk sarýnýn altýnda serilir karanlýða bedenler tebessüm eder topraða her gece bir duanýn avuçlarýnda
kibrit söner penceresi kapalý gün unutur magripli büyücü bizi çizmeyi zamana gökte kýyamet esriði yýldýzlar susalým o zaman münzevi göç baþlamýþken
çünkü uzak bir bulutun göðsünde yaðmur kuþudur aþk tek baþýna yanmanýn þarkýsý
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.