Pres

Duvarý yanaþýp küçülen odam;
Ruhumu presle her an sýkýyor.
Ordan alçalarak çöküveren dam,
Sevdamý dar bir kümese týkýyor.

Ey mavi gökyüzü küçülen dünya!
Ruhumu ezemez aðýr yüklerin.
Eðer son bulursa bu acý rüya!
Bil ki bayramýdýr kötülüklerin…

Doktor doktor dolaþan ey sefil insan!
Buldun mu ruhunun derdine ilaç?
Ruhun teneþirde çekiyorken can,
Ya sevdanla gömül ya da göðe kaç…

Âþýk olan ruha hüzün yaraþýr.
Hüzünle devinir aþk denen deniz.
Söküver kalbini çýrpýnsýn pýr pýr;
Sudan çýkan balýk gibi nefessiz.


Sosyal Medyada Paylaşın: