Çiçeklerin birbiriyle konuþtuðunu hiç duydun mu sen, gece sessiz? Yapraklar þahit olur fýsýltýlarýna çiçeklerin, gülden habersiz. Eðilerek gül goncasý yavaþça öptü yârini, þimdi o da öksüz. Vedâ ettiðini diyemedi sustu, daha güneþ doðmadan çaresiz.
Çiçeklerin aðladýðýný gördün mü; ayrýlýrken dalýndan bedensiz? Yapraklar her dem aðlar bu yalnýzlýða, gözlerden akan damlalar sessiz. Ayrýlýk zor gelecek canlar da, bedeni terk edecek, bir gün þüphesiz. Toprak; hem goncaya, hem de gözyaþlarýna sahip çýktý, benden habersiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzafferkondel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.