Bir öykü..

intihar yüklü odasýnda cellat korkusunda bir ölüm uyandý adamýn
-oysa kadýn misk-i amber kokusu býrakmýþtý ardýnda,bir de hýçkýrýklý týlsýmlar sonra-
bir öyküye baþladý kadýn
onulmaz bir sevda haritasý çýkardý heybesinden
rehin öpücükler dudaðýnda,terlemeye hazýr yaz tutuþlarý avucunda..
tüm affedilmez dönüþlerin ardýndan bir kova beklenti döktü kadýn

adamýn sözlerinde kibrin aðusu
kadýnýn ciðerlerinden saldýðý derin nefeste bin yýllarýn hüznü gizli..
göðsünün en daralmýþ kývrýmýndan bir ’git’ fýsýldadý adam
-oysa kadýnýn aklý baþka bir þehrin raylarýnda çoktan yol almýþtý-
’ben artýk yokum’ dedi kadýn..
bir baþka kadýnýn alný ibadette serinlerken
yanýk tenli bir zýlgýtý kovalarken bir adam
çin-i maçini aþarken sevda yüklü bulutlar
gözlerinde güneþ takýlý kalmýþ bir adam sayesinde çöle huzur inerken
ibadet kavgasýna tutuþmuþken Kudüs’te Nasraniler..
kadýn bir þeyi fark etti.
öyle bir þey ki;
ola ki dillendire arþ-ý alâ titreyecekti kederinden.

sustu..
anýlarýný fidye olarak sakladý kadýn.
sus payý olarak birkaç öpücük,yalancý sevda sözleri býraktý ardýnda.
kapýnýn altýndan bir not býraktý kadýn..
’çýldýrtýrsa beni bir gece aþkýnýn öfkesi,gölgeler görür seni de kýrdýðýmý’
Sosyal Medyada Paylaşın: