Sensiz gecenin sabahýna uyanýrým aðlayarak
Gözlerimden dökülen yaþlar akar çaðlayarak
Yine terkedip gidiyorsun yüregimi daðlayarak
Sevmek ne zormuþ meðer, keþke sevmeseydim...
Beni görmek için bir kere olsun arþý aleme çýksan
Sensiz ne hallere düþtügümü göreceksin baksan
Kulagýma fýsýldayýp, burdayým diye ýþýk yaksan
Sevmek ne zormuþ meðer, keþke sevmeseydim...
Görmek için yolumu deðiþtim. mezarlýk oldu yolum
Gittiginden beri, hiç kalkmýyor ne elim nede kolum
Varmýydý hesapta ayrýlýk, yakýþmadý sana bu ölüm
Sevmek ne zormuþ meðer, keþke sevmeseydim...
Hiç aklýmdan gitmiyor bana bakýp gülüþlerin
Sol yaným sýzlýyor, miras kaldý bana düþlerin
Manalý manalý gözlerime bakýp sitem ediþlerin
Sevmek ne zormuþ meðer, keþke sevmeseydim...
Banada yer yok mu yanýnda bende o kabre girsem
Asla piþmanlýk duymam Hakkýn rahmetine ersem
Cehennem ateþimde yanayým neden diye dersem
Sevmek ne zormuþ meðer, keþke sevmeseydim...
Kimsin diye sormayýn bana þiirleri yüregiyle yazaným
Besteler yapýp dertli dertli söyleyen garip bir ozaným
Aþla, suyla deðil, sevgiyle aþkla kaynar benim kazaným
Sevmek ne zormuþ meðer, keþke sevmeseydim...
TUNCAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.