BİR TİNERCİ ÇOCUK DÜŞÜN...
kýþ geçip gitti...
yaða yaða dallarýma kar taneleri usulca...
þimdi bahara dönüyorken mevsim
ve tam filizler açýyorken
yüreðimde sevdan...
sen gittin...
usul usul gözlerime býrakýp yaðmurlarý yar.
avuçlarým ayaz yaþýyor þimdi
tenimde mevsim kýþ
ve deliboran rüzgarlar esmekte tenimde
sen gideli yar...
þimdi bedenim
bir kaldýrým taþý gibi soðuk
ve kimsesiz bir çocuk gibi
yalnýz kaldýðým bu þehirde,
þehir boðuyor beni her nefes alþýmda yar...
bir tinerci çocuk düþün...
yokluðunu özlemle çekercesine içine...
damarlarýmda sensizliðinin yokluðuyla
sokaklara vuruyorum kendimi gecenin karanlýðýnda
geçmiyor hasretin geçmiyor iþte yar...
baðlanmýþým bir kere sana...
divane olmuþum sana
anlasana!
gidiþin nöbetlere sokuyor beni.
ellerim, dudaklarým titriyor...
hasretin komalara sokuyor beni...
sen gideli krizlerdeyim yar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.