Dað deðil, ova dan geçemez oldum
Yaþadýðým lanet yýllara küstüm
Doðruyu yanlýþtan seçemez oldum
Þaþtýðým karmaþýk, yollara küstüm
Þu âlemde herkes kendince haklý
Tabip þöyle dursun, bu dava farklý
Görünmeyen yaram, derinde saklý
inada kýrýlan, dallara küstüm
Daðlar mý çöküyor, çöken ben miyim
Özüyle kavrulup, yanan ten miyim
Erenler gözünde, gam mý, kem miyim
Açtýkca boþ kalan, kollara küstüm
Gül ektim gönlüme, açarken soldu
Zincire vurduðum, gözler kan doldu
Közlendi ciðerim, nara gark oldu
Rüzgarla savrulan, küllere küstüm
Bin perçin vursam da þu sol yanýma
Gülen yüz engel mi, akan kanýma
Zoruma gidiyor, kastým canýma
Elimde can veren, güllere küstüm
Gülhan ’ým mazide, coþan bir sel‘di
Sanki kör þeytan mý aklýmý çeldi?
Mahçubum Allaha, cihan dar geldi
Can evimden vuran, kullara küstüm
11.04.2012 “Avþar Babam Benim”
GÜLHAN Ç_A_B_U_C_A_K