Kurumuþ topraða beyaz bir karanfil düþüyor bir kýrmýzý sevda aðlýyor, kin sýzýyor bulutlara
bulutlar kara, bulutlar hýrçýn ufuklar daðýtýyor her gölgeyi dökülen yapraklarý yüklüyor rüzgarlarýn kanatlarýna savruluyor yürekler sabrýn kýyýlarýna
kýyýlar suskun,kýyýlar susuz bir martý baþý önde denizi getiriyor gagasýnda dalgalar dizlerine derman arýyor vurgun yiyen gözlerde
gözler doluyor, gözler boþalýyor her damla bir kýlýç her bakýþ bir mermi olmadan sarýlýp kalemlere aðlatýyorlar þiiri mýsra mýsra
mýsralar yanýyor alev alev durmuyor yerilerinde çýnarlar devrilip, daðlar tutuþurken her gece kavlara büyüyor isyan öfke kusuyor ve haykýrýyor her hece
haydi vur, durma bir daha vur aman dur, dur dersem namerdim
ben, bu vatana bugün erim, dünde er/dim sýktýðýn nefretle en büyük rütbeye erdim!...
Fergül 08.07.2006
Tüm þehitlerimize yürekten taþýp arþa uzanan þükran ve minnet dolu dualarýmla… Sosyal Medyada Paylaşın:
Fergül Sonhazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.