Geceyi seviyorum Hüznümü Yalnýzlýðýmý Ne kadar hatýrlatýrsa hatýrlatsýn Bunlarla yüzleþmekten korkmuyorum
Karanlýðý seviyorum Sevincimi Üzüntümü Hatýrlatýyor Ne kadar soðuk ve sessiz olursa olsun Bunlarla savaþmaktan korkmuyorum Gözlerimden yýldýzlar kaysa da Susuyorum
Geceyi seviyorum Gökyüzü söyleþir durur Þarkýlarýmý dinler Yýldýzlar dans eder gibi eþlik edip durur Belki Belki hüzünlenir bulutlar Kim bilir bu gece belki bu gece de aðlarlar
Belki Belki sevinir yýldýzlar Daha da parlak olurlar Mehtabý seyrederken Yýldýzlara aþýk oluyorum Dolunay da dolduruyorum aþk þarabýmý Gökyüzünün en kuytu köþesinde içiyorum Yalnýzlýðýmýn þerefine
Belki yaðmur yaðar da ýslanýrým delice Belki kuþlar þarký söyler gece gece Bu sessizlik niye Belki þehir güzel parfümünü sýkar yine Parfüm kokusuyla uðurlanýrým belki de Toprak güzel kokar sevdiði gelince Sonsuzluða giderim bu sessizlikte
Hale USALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
haleusalan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.