ANNEME...
Nurun aydýnlattý ruhumu,
Sonsuzluðunu isterim ömrüm boyunca.
Korkuyorum bir gün,
Beni býrakýp gitmenden.
Hani çalýþýrken býrakýp giderdin ya bizi,
Bu durum en çok beni üzerdi.
Tüm gün iþten dönüþünü beklerdim.
Geliþin bir bayram olurdu benim için.
Sokaðýn tam o köþesini döndüðünde,
Seninle birlikte giden güvenim,
Seninle birlikte geri dönerdi.
Sen güçlü bir kadýnsýn biliyorum.
Yaþam boyunca bir tek þey;
Güçsüz býraktý seni.
Çaresizliðini, feryadýný, yýkýlmýþlýðýný
Kardeþimin ölümü ile gösterdin.
ANNEM,
Belki senin kadar derin hissedemedik acýný.
Buna raðmen;
’ Benim iki çocuðum daha var,
Onlarý da kaybetmemeliyim’
Korkusunu taþýyýp
Hayata tekrar sarýlman,
Acýný içine gömmen...
En büyük fedakarlýðýndý.
Bunun minnetini duydum
Ve duyacaðým hayatým boyunca.
Tüm yaptýklarýn, kazandýrdýklarýn,
Hayatýný bize hediye ediþin için
Binlerce teþekkürler ANNE....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.