Ýlkokulun güzel kýzý
Siyah önlüðü, beyaz yakasý
Tüm bilgileri öðrenme meraklýsý
Çarpým taplosu ezberinde
Lakin, matematikle yok çok arasý
Hayran öðretmenine, mavi tayyörlü dev o gözünde
Ne olacaksýn diye sorana, hazýr cevap
“Öðretmen”
Model belli, hayranlýk belli
Nebahat öðretmen gibi çocuklarý sevmeli
Kasým ortasý, kýþ kapýda
Altý ay kalmýþ okulun ilk kýsmýnýn bitmesine
Gün farklý
Zil çaldý, doldu sýnýfa herkes
Ders yok dedi bugün öðretmen
Bitkindi sesi, arada öksürüyordu
Hastayým, tedavi olmalýyým
Gitmeliyim,
Gelirim, iyi olunca
Gelirse yeni öðretmen, üzmeyin sakýn ha
Ýlkokulun güzel kýzý koþtu yanýna
Tuttu elini
Gitme!
Gülen yüzü nemlendi öðretmenin
Bakma!
Bakma bana öyle
Yaz çocuðum, al kalemi eline
Hislerini, duygularýný yaz
Benim gitmemi yaz
Hafifler yüreðin
Arkadaþýn olsun kalemin
Yazdý cocuk ilk kaybediþin öyküsünü
Mavi tayyörlü dev
Nasýl da zayýflamýþ bedeni
Neden farketmedim hiç seni
Hastalýðýn çok mu ciddi
Býrakmayýn öðretmenim, býrakmayýn bizi
Alkýþlar arkadaþlarý
Öðretmeni ile karýþýr hýçkýrýklarý
Mavi tayyörlü dev kalkar yerinden
Minik yanaklarý, alýr sýcacýk avuçlarýna
Siler gözyaþlarýný
Öper alnýndan
Hep yazmalýsýn sen
Gözleri, gözlerinin içine bakarken
Anlar ki çocuk
Gitti!
Birdaha hiç gelmeyecek geri mavi tayyörlü devi
Bembeyaz bahçe, yol,
Kasýrga ile gelir haber okula
“Nebahat öðretmen öldü!”
Beyaz yakalý, siyah önlüklü kýz titrer
Dünya dar gelir, sýnýf boðar
Kararýr her yer, yanar sol tarafý
Tatmýþtýr ilk defa yürek acýsýný
Yastadýr sýnýf
Kýrk gözden ýlýk ýlýk akar yaþlar
Küçük kýz haykýrýr
Susun, aðlamasýn kimse
Öðretmenim üzülür bizi böyle görürse
O gülmemizi isterdi
Þarký söylememizi söylerdi
Haydý onun þarkýsýný söyleyelim
“Sen benimsin bahar gözlüm”
Kýrk minik yürek hep bir aðýzdan söyler
Elinde sopa, geldi yan sýnýfýn öðretmeni
Ne bu gürültü
Ne rezalet böyle
Ölene þarký söylemek ne demek
Beyaz yakalarý çýkartýn dedi sonra
Tören baþlayacak
Kimden çýktý bu þarký fikri söyleyin çabuk
Korktu bazý çocuklar
Gösterdiler “öðretmenim o dedi”
Çýkarmadý küçük kýz, beyaz yakasýný da
Öðretmeni, yaka ve önlükle seviyorum yavrularým derdi
Yakasýný takmasýný unutanlara
Kara bulut çullandý çocuða
Cadý týrnaklarýný geçirdi kulaðýna
Yakasýný tuttu, düðmesiyle fýrlattý yere
Ölüme þarký söylemek ha.. bir tokat bir tokat daha
Simsiyah çocuk þimdi
Eylem bitti, hakarete devam
Utanmaz! Bu hal ne böyle
Övünürdü birde Nebahat seninle
Cezalýsýn!
Törene gelmekte yok
Bekleyeceksin sýnýfta bir baþýna
Durur mu çocuk!
Son yolculuðundayken mavi tayyörlü devi
Gitti törene, durdu en önde
Resminide koydu göhsüne
Üstelik zorbaca arkadaþýnýn elinden aldý
Yürüdü öðretmeninin arkasýnda
Akmadý gözlerinden bir damla yaþ
Koydular topraða canýný
Çaðlayan oldu gözyaþý
Döndüler okula
Otorite dikildi karþýsýna
Yermisin ,yemezmisin
Sen cezayý dinlemezmisin
Çaðýr velini
Neden terbiye etmedi seni
Disipline girmeli
“Ama” der, anlatmak ister
Sus konuþma sakýn, bak kötek hazýr
Küser çocuk
Kýzar öðretmenine
Neden býraktýn beni, bunlarýn eline
Kýrar kalemini, yazmaz tek satýr
Sonunda büyüdü o da
Verdi kendini mücadeleye
Kavgalý o gün bugün kendini þekillendirenlere
Bilgi, bilim, ve bilen her zaman baþtacý
Kör otorite karþýsýnda
Asi ruhu hep þahlandý
Öldüremedi kimse içinde ki çocuðu
Ýnsan dedi, doða dedi, hayvan dedi..
Ve en çok ta sevdi
Sevgisizliklereydi isyaný
Ve kalýplara sokmaya çalýþanlara
Olmadý herkes gibi kurallara uyan
Asi dediler, ittiler, kalktýlar, üzdüler
O yýlmadý umutla yürüdü bildiði yolda..
Yazmaya da baþladý bugünlerde isyanlarýný
Sýnýrlarýný bilir elbet özgürlüðün
Özgür doðdu
Özgür yaþadý
Özgür de ölecek
Otoriteyim diyen herkes bunu bilecek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.