Hiç sordun mu ki; kimsin sen?
Ben onu senden daha çok sevipte,
Zarar görmüþken,
Senin sevgindi beni yeþerten.
Öyleyse söyle bana kimsin sen?
Anladýn ki;
Kar tanelerinin her þeyin üzerine,
Beyaz bir örtü serdiði anda,
O örtüyü yýrtýp ta dýþarýya çýkan,
Bir kardelen çiçeði kadar cesur,
O çiçeðin renkleri kadar neþeli,
Ve o beyaz örtüyle birlikte,
Yaþamayý bilecek kadar,
Sevgili ve güven vericiydi.
Umut,
Zaten yüreðinin bir köþesinde hep vardý,
Fark edilmeyi bekleyen,
Mahcup,küçük bir çocuk edasýyla.
Yapman gereken büyümüþ olmanýn,
Kibrine yenilmeden,
O küçük zannettiðin çocuðun,
Peþine takýlýp,
Þu yaþýna raðmen görmediklerini,
Öðrenmenin,
Gerekliliðiyle yola çýkmaktý sadece,
Sen kendini tanýyormusun?
Sami Arlan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.