Bana bakarlar hep
Þemsiyesiz yürürken yaðmur altýnda...
Belki fütursuzluðumdur çeken ilgilerini
Belki korkmayýþým saðanakta ýslanmaktan
Kimbilir?
Bir türlü anlayamam ben bunu
Neden kaçarlar ýslanmaktan?
Giysilerden dolayý mý?
Oysa ne çok isterim yürürken ben
Yaðmur altýnda yalnýz olabilmeyi
Yorumlu bakýþlar olmadan
Sadece kendimle kalabilmeyi...
Eskiden hep birilerini kovmak isterdim evden...
Habersiz ya da pazarlarý gelenleri...
Gelip de gitmek bilmeyenleri...
Rüyalarýma bile sirayet etmiþti bu arzu.
Sýk sýk birilerini kovardým çünkü düþlerimde.
Artýk keskin sýnýrlarým var.
Daha çok sabrým olsa bile
Sevdiklerimi alýyorum sadece gerçeklerime
Ben böyle çok mutluyum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.