Bir Çingene Kýzý vardý
Yýllar önce,
Güzel mi güzel…
Þirin mi þirin,
Körpecik…
Yumuk yumuk eller…
Dökülürdü alnýna
Kývýr kývýr Bukleler…
Ve üzerinde
Kirli bir Entâri’cik…
Bir Çýngýlda
Ýki Kiraz gibiydi
Kâhküllerde asýlý
Küpe diye takýlasý
Bir çift iri Gözler…
Narçiçeði Dudaklar…
ve arasýnda....
Sanki o Diþler
Hepsi birer Ýnci’cik…
Minicik mi minicik…
Ama Kader…
Bir Çingene Kýzýydý o,
Onunda arkasýndan;
“Çingene cik cik…
arkasý bit’cik
bi’ kaþýk Ayran
Saba’sý Bayram”
-diye baðýrdýlar
Çocuklar hep…
-hep birlikte arkasýndan
nice seneler geçti…
kýrýlmadý, üzülmedi
hemencecik,
Hayat dolu idi…
O güzelim Çingene’cik
Bir Çingene Kýzý vardý
Yýllar önce…
Büyümüþtü artýk
Boylu poslu
Ýncecik mi incecik
henüz on üç, on dört…
Þipþirin, taptazecik
Gencecik mi gencecik
Kýpýr kýpýr olmuþtu
Ondaki Yüre’cik
Þarkýlar sü’ler
Türküler sü’ler
Döne döne oynardý
Açýlýrdý Ete’cik
Arada bir de
Atardý Gübe’cik..
Þugar Gacý olacaktý,
besbelli ki…
O güzelim Çingenecik
Bir Çingene Kýzý vardý
Yýllar önce…
Bir Sonbahar Gecesinin
Üþütmüþtü Ayazýndan
Ateþler içinde yanýyordu
Sýrtýnda bir Entâri’cik
Ýncecik mi incecik
Üþüyor, titriyordu bî-çarecik
Çaresizdi hem Anne’cik
Hem Buba’cýk
Sýrta alýp getirdiler
Ellerinde Fenercik
Aþa’daki Köyceze
Bir akþam karanlýðýnda…
Titriyordu Çingenecik
Bir Köy Odasýnda
Misafir oldular bi’ Gece’cik
Yemekler getirdi Köylüler
Ýzzet-i ikram etiler…
Yemiyordu Çingene’cik
Yalvarýyordu Anne’cik
Kuþ Sütü eksiktir...
Soframýzda Kýzcaðýzým
Süle ne istiyo Cancaðýzýn
(H) er bi’ þey vardýr evimizde
Diyordu ki Anne’cik…
“Bi’ kaþýk Ayran, misiri Maro”
diye, Sayýkladý Çingene’cik..
Nanây Evlâdým nanây
Dedi… Anne’cik…
...bi Çorba’cýk içti sýcacýk
Örtündü ýsýndý…
Daldý gitti Çingene’cik
Ölüyor sandý onu
Anne’cik, Buba’cýk
Baþladýlar Dua etmeye:
“Aman Azrail Efendi’
Alma Kýzcaðýmýzýn;
Al onun yerine…
Al bizim Cancaðýzýmýzý”
-diye diye-
Merak edip Köylüler,
...bi’ bakalým dediler…
Ne yapýyorlar acep,
Þu bizim Çingeneler
Dinlediler kapýdan…
Ve bi’ Oyun ettiler
Tutup Kümes’ten Horozu
Yolup, salýverdiler Odaya…
Giriverince Horoz
Karanlýktan içeriye
Baþladý saldýrmaya
Gok gok goook,
…gok gok goook
-diye diye-…
Anne, baba Çingeneye…
Koþup kaçtý Çingeneler
her biri bir köþeye
baþladýlar yalvarmaya
yine Azrail Efendiye…
“Kimin istersen al..!
Alma benim Cancaðýzýmý..”
“N’olur Azrail Efendi..! ”
-diye diye-
Ama kimse üzülmesin;
............................
bi Kâsecik...
bi Çorbacýk içmiþti ya... -sýcacýk-
Örtündü, ýsýndý........
Terledi, açýldý.......
Saba’sý Bayram oldu yine
Ölmemiþti Çingene’cik
Geçen gün görmüþler
Atýyormuþ Gübe’cik
Sen çok yaþa emi Çingene’cik…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.