Gökkuþaðý deyince aþk Aþk deyince sen Sana dair her þey köprü kuruyor benliðime doðru Her rengin ayrý bir duygu Her duygun dalgalý bir deniz Her denizin içinde bütün özümle ben Gökkuþaðý gibiydik seninle Fýrtýna sonrasý dinginliktik Sen maviydin, yeþildin öyle huzurlu Pembeydin öylesine mutlu Bense alev alev yanýyordum, kýmýzýydým Aþktan, senden ötürü Hastaydým! Ýyileþmez yaralarým vardý Yanýnda olup yüreðinden kovulmaktan ötürü Aynam hüzün yüzüydü Melankoliydim, mordum, yarýným düþsüzdü Birde turuncuydum ama güneþ beni görmüyordu Bana kördü Bu þekilde tamamlýyorduk aþk kurgusunu Ayný gökyüzünde Ýki ayrý salýncakta sallanan kuklalardýk ki Renklerimizle birbirimize karýþýp Kavuþtuðumuz hiç görülmedi…
23.05.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Sabri KURŞUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.