oysa ben; hep kendi halinde olmuþ, cahilmiþim
bu kent kültürüne asosyal kalmýþ etkilenmemiþim
ne gece eðlenceleri, ne de serserilik etmiþim
birine el sallamamýþ, öpülmemiþ, öpmemiþim…
acýdým kendime “ah zavallý ben, ne gelir elden”
artýk, geride kalmýþ her þey, sevmeden sevilmeden
þimdi bu otel odasýnda, sevdiðimle seviþmeden
kaçýp gitmek istiyorum kaderimden kendimden
bu güya köylü dilber, ne istediðini biliyor hayattan
ben ne anlarým, otele eþ kimliðiyle birini atmaktan
bu güne kadar baþka bir þey bilmemiþim, imtihandan
sýnýfta kalmýþým insan, erkek ve mutlu olmaktan
telefonum çaldý açmadým.. defalarca.. oðlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.