GÜLSEM Mİ ACABA...
Aðlasam dost aðlýyor,
Yansam özüm kalmýyor,
Sebebi ordan gelmiyor,
Her þeyi dürüp büküp,
Atsam ardýma,gülsem mi acaba...
Her gün sýzlanýyor gibi olmaktan,
Hüzün dolu dizeler yazmaktan,
Gülmeye hasret kalmaktan,
Yoruldum bende galiba,
Hayata tutunup,gülsem mi acaba...
Eðriye doðruya gözümü kapatýp,
Vefasýzlara bir kibrit çakýp,
Düne deðil yarýna bakýp,
Bir sabah umutla kalkýp,
Eskisi gibi,gülsem mi acaba...
Þen gönlümden hüzünü,
Yüreðimin sevgi külünü,
Son bir gayretle üfleyip,
Mutluluðun kapýsýný kýrýp,
Dalýp içine,gülsem mi acaba...
Gören,duyan okuyan,
Belki de beni nemrut sanýyor,
Dost olanlar üzülüp,
Ýstemezler gülüyor,
Uzatmalarda da olsam,gülsem mi acaba...
Kimi kurgu,kimi yüreðimin derinliklerinden gelen hüzünlü þiirlerimle sevenlerimi üzdüðümü görüp,yaþadýðým piþmanlýðýn ürünüdür yazdýklarým.
Bilin istedim acý patlýcangillerden olduðumu.Yýkýlmadým korkmayýn.
ÇÝMDÝK 16.04.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.