İLK EL

Ýlkeldim
Ýlk eldim

Kuþlar kadar özgür
Gökyüzü kadar hür
Çaðlayan kadar gür

Seyrettim dünyayý gökyüzünden
Severken her þeyi kalbimden

Yapayla lekelendim
Dayanamadý kalbim

Çiðle yýkanýrken yüzüm
Doðayý seyrederken gözüm

Her þeyle beraberdim
Özgür kelimeydim

Ýnsan ne yaptý kendine
Kendini vurdu kendisiyle

Ben aradan çekildim
Ýlk eldim, ilkeldim

Ýlk halimle bilendim
Kini, nefreti yendim
Saf, masum sevgimle þendim

Sana özgürlüðü verdim
Hayatýmý ömrüme serdim

16.04.2012 – Ýzmir




Sosyal Medyada Paylaşın:

MEHMET ÇOBAN Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AŞK DÜŞTÜ YÜREĞİME GÜZELLİKLER KADAR DOSTUM KENDİMİ DİNLİYORUM ASA HODRİ MEYDAN SİYAH BEYAZ KIŞ ORTASINDA NE DEMELİ? KURBAN