Eþsiz çiçeðimdin, gönlümde açtýn, Ýçin için aðladýn, yüreðimi daðladýn... Sen aðlarken ben nasýl gülerdim? Belki bir gün anlarsýn beni.
Sen unuttun belki beni, Unuturum sanma seni, Bu satýrlar bile ýslandý þimdi… Belki bir gün anlarsýn beni.
Boynum bükük, gözüm yaþlý, Yanýyor yüreðim kanlý, yaþlý, Ýmkân olsaydý durur muydum þimdi… Belki bir gün anlarsýn beni.
Uzaktasýn, haykýrsam duymazsýn, Sana seslemiþim bu satýrlar olsun; --hiçbir þey bildiðin gibi deðil… --herkes sen deðil, senin gibi deðil… --keþkeler çare deðil… --keþkeler senin için geçerli deðil… --arkama dönüp baktýðýmda sen varsýn baþkasý deðil… --o zaman beli ki þimdi deðil… --inan bu SON deðil… Bir gün anlarsýn beni.
Hazan hep bana vurdu, baharýmda soldum… Günlümdeki nadide çiçeðimi hiç kurutmadým… Bir gün olsun seni unutmadým… Belki bir gün anlarsýn beni.
Cengiz KORKMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz KORKMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.