Yokluðunda Mavi gecelerime Maðrur bakýþlarýnýn Ýzi düþüyorsa eðer Hiç düþündün mü ? Sahi neydi Seni ölümsüz kýlan Bu kadar çok Sevilmek mi ? Yoksa Akýldan çýkmayacak kadar Özlenmek mi Ki ? Boðazýndan kýsýk kýsýk Düþtü kelimelerin Unutulur Unutursun Unuturum silinir dediðin Ýz lerin duruyor Hala yerli yerinde.
Sokaðýn sonunda ki Beyaz badanalý Ýki katlý cumbalý Evin pencelerinde ki Sardunyalarla konuþtuðun Bahçede ki sevip okþadýðýn Çiçekler bile yapraklarýný dökmedi Masum dokunuþlarýn Düþmesin teninden diye.
Aslýnda her þey Yerli yerinde Gözlerimde ki sen gibi .
Aklýmda hala Dün gibi son gidiþin ! Yaþananlarla dolu Siyah bir sýrt çantasý Militan kimliðine giydirdiðin Haki bir parka Yüreðin gibi özgür Ýki yakasý bir araya gelmeyen Siyah bir þal Veda na engel deðildi ? Zeytin gözlerinle Uzun yollarýn yolculuðuna Çýkarken .
Yüreðimin yangýn yeri Senden geriye Hiç bir þeyin Kalmayacaðýný düþünmüþtün. Ki ?
Son defa diye Ýçtiðin ince belli Çay bardaðýný yudumlarken Bilmeden býraktýðýn Ateþ kýrmýzý rujlu Dudaklarýnýn izi Kül tablasýna söndürdüðün Ýzmaritte ki sevdanýn Ýzi Sitemler ederek Çekip çýktýðýn Evin kapý tokmaðýnda ki Senden geriye kalan Bir sürü aný , bir düzine Ýz var Ýzin var Silinmeyen Silinemeyen Silinmesi mümkün olmayan !!......
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut turgay kılıçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.