Duvarlar arkasýna gizlenmiþ sýrlarým
Kendini hücrelere kapatmýþ umutlarým
Doðduðumdan beri yaþamak için atan bir kalbim vardý
Hiç görmediðim...
Dokunamadýðým düþlerim
Yüzünü görmediðim sevgilim
Karanlýk sokaklarda unuttuðum hayallerim vardý
Kim dokunsa umutlarýma kendini demir parmaklýklar ardýnda
Acýnasý bir durumda bulurdu
Ve kim sevmek istese beni yalnýzlýðýn koynunda
Her þeyini kaybetmiþ bir insan gibi
Akýl almaz bir sýr perdesinde canlanýverirdi rüyalarý
Deðiþen bir þey olmadý hayatýmda
Hep yenilginin bana tattýrdýðý acýyla kýyaslardým
Yanaklarýmdan süzülen yaþlarý...
Ve öyle bir gün geldi ki
Aslýnda bütün bir hayatým beþ dakikalýk bir ölüm sahnesine
Sýðdýrýlmýþtý...
Kim söndürdü ýþýklarý demek saçma olurdu
Gözlerime inen perdeleri görmeyen bir kadýn için...
Tevrat Altun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.