Mahayana

Mahayana!
Neredesin sevgilim?
Karanlýðý emen dudaklarýný öptüm
Sokak lambalarýnýn.
Lâkin sen yoktun tadýnda vuslatýn.
Gözlerimi diktim güneþin gözlerine
Saatlerce.
Fakat ýþýðýný yazýk ki bulamadým
Gözlerinin.


Ah Mahayana!
Hiçbirisi sen deðildin,
Gökte uçan kuþlardan.
Hiçbirisi sen deðildin,
Denizde yüzen balýklardan.
Ve çehreni göremedim,
Song resminde,
Gupta þiirinde,
Ya da ýssýz bir gotik katedralinde.
Öksüz býraktýn medeniyetleri
Yolu bilinmeyen karanlýk adresinde.


Sahi Mahayana!
Az daha sormayý unutacaktým.
Nesin sen?
Bilgi misin? Sevgi misin? Erdem misin?
‘Aydýnlanma’ diyorlarmýþ sana Çin rahipleri.
Adýný hikmet koymuþ Sokrat
Sen doðduktan hemen sonra.
Ýdea demiþ sana Eflatun,
Ve Muhammed koynunda beslemiþ seni.
Ne olur göster bana bir defacýk
Aracýsýz kendini.









Sosyal Medyada Paylaşın: