Başa Çıkamıyorum Kendimle

Zamana dur diyemedik
Garanti altýndaydý sanki yarýnlar
Kendimizden öylesine emindik
Sarhoþ duygularda uçarken
Bilemedik
Ýlk aþkýn esintisine kapýldýk
Sürüklendik
Ne de iyi ettik

Yýldönümlerinde zaman, hep geriye dönük
Unutulmuyormuþ meðer ilk heyecanlar
Ýlk buluþmalar
Hala titrer ayaklarým o günkü gibi
Sana gelmenin telaþýndayým
Evde misin?

Hadi say sende
Dün dediðimizin günün üstünden
Kýrk yýl geçmiþ
Benden büyük þimdi çocuklarým
Sen ne haldesin
Neredesin kim bilir

Her yýl dönümlerinde ben
Nisan yaðmurlarýndayým
Taksim’de seni bekliyorum hala
Postanenin önünde
Ya da Kadýköy vapurundan þimdi indim
Suadiye otobüsüne bineceðim birazdan
Evde misin?
Sana geleceðim
Adýmlarýmý saya saya
Az kaldý diyeceðim
Þu köþeyi dönünce görünecek ev
Aralanacak bir perde
Yüzünü göreceðim
Gel diyeceksin
Geleceðim…

Çok büyüdük biliyor musun?
Kafa tutamadýk zamana
Ah
Þimdiki aklým olsa

‘’ Ýstanbul’un orta yerinde gözlerim vardý
Vuruldu Piyerloti’de’’

Çemberlitaþ’ta o gün
Býrakýr mýydým hiç ellerini
O muhallebici masasýnda
Ölümü bile bile
Takýlmaz mýydým peþine
Gurur neymiþ
Onur neymiþ
Çiðnemez miydim ayaklar altýnda

Ben seni en saf duygularýmla sevdim
Namusumla sevdim…


Keþke bir resmini
Býraksaydýn gitmeden
Sadece bu geceye mahsus
Göðsümde saklayabilseydim
Düne hürmeten

Anýlar
Zaman tribününde büyüyor
Gittikçe

O sen miydim?
Kör kütük âþýk
O ben miydim?
Kafam karýþýk
O ben miydim?
Heyecan denizinde boðulmuþ
Ve de
O sen miydin?
Gemisini kurtaran kaptan

‘’Acýtýyorsun býrak elimi
Sakallarýn yüzüme batýyor’’
Gülmekle aðlamak arasý bir yerdeyim
Anla iþte ne haldeyim

Yaþamayý özledim
Büyümeye çalýþtýðým o yýllarý

Çýkýp geliversen diyorum
Hesap versen gönül mahkûmum
Hep senden yana bir tarafým eksik/lere
Hesap versen
Hep senden yana bir tarafým öksüz/lere

Çýkýp geliversen diyorum
Bir selam versen
Ýdare ederim bilirim
Bir kýrk yýlý daha garanti ederim
Beklerim

Vazgeçtim hesaplardan
Genel af çýkarttým bu yaradan
Yeter ki gel

Baþa çýkamýyorum kendimle...



Nurten Altýnok

Sosyal Medyada Paylaşın: