Ortaköy Sahilinin, deniz kokan arnavut kaldýrýmlý taþýna
Kurulmuþtu iki eski sandalye ve kýrýk dökük bir masa
Bir güzel oturmuþtu, tek baþýna o masanýn baþýna
Karýþmýþtý gözyaþlarý, Ýstanbulun yaðmuruna, yaþýna
Elinde kýrmýzý gül, avucuna bakarken
Ne düþünüyordu bilmem, bakýp bakýp aðlarken
O gizemli yüzünde derin izler saklýydý
Kusursuz güzelliði herkeslerden farklýydý
Bir aþk sarmalý mýydý, yoksa bakýp durduðu?
Yoksa gülde mi gizliydi, hayalini kurduðu?
Belli ki yanýyordu, acýmýþtý yüreði
Baþý öne eðilmiþ, bükülmüþtü bileði
Bir Cezaevi Tablosuydu o, düþten resme dökülmüþ
Baktýðý o gül solmuþ, ölmüþ, boynu bükülmüþ
Vurmuþtu yar hasteri, kýrmýþ kanatlarýný
Silecek kimse yoktu, ýslak yanaklarýný
----------------------------------------------
Sen, resmini çizdiðim içimdeki Portresin
O kýrmýzý elbisen, yerlerde sürünmesin
Bak, þimdi benimlesin, sýcak yüreðimdesin
Salonuma renk verdin, artýk tam yerindesin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.