Ýlkbahar geldi derken, hazan yaktý özümü, Alev sardý bedeni, yüreðime od düþtü, Çevirmem mümkün deðil, baþka yöne yüzümü, Herkes düzde yürürken, kýsmetime sarp düþtü.
Çýðýrlar dar, yol çakýl, ayaklarým üþüyor, Çýldýrmýþ akbabalar, tenimi bölüþüyor, Üç beþ dalkavuk karga, halime gülüþüyor, Barýþý özlemiþken, kaderime harp düþtü.
Sevgili cananýmý, yâd ederken benliðim, Göklerden zehir yaðdý, kayýp oldu þenliðim, Söyleyemem derdimi, boðazýmda kýrk düðüm, Yaðmurlar taþa döndü, üzerime sert düþtü.
Huzur dolu dünyamda, sessiz sakin yaþarken, Önümdeki engeli, birer, birer aþarken, Mutlulukla dost olmuþ, sevgi ile taþarken, Beklenmedik bir anda, ciðerime dert düþtü.
Bu nasýl bir hayattýr, sönüyor tüm umutlar, Düþmeye gör yeter ki! Saldýrýyor aç kurtlar, Meydanlar kaypaklaþmýþ, yere yapýþmýþ sýrtlar, Pirim yaptý kötülük, ne yazý ki! Mert düþtü.
Ali KILIÇ-OSMANÝYE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ALİ KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.