BEN SANA KAYBOLURKEN

hep bir parçaydý bizde mutluluk,
kalmasýný beceremeyen,
umut ekmeye kalktýðýmýzda yüreðimize
tutsak kalýr bedenimiz lal olan dilimize.
cam parçasý kýrýklarýn tenhalarýnda dolaþýrken
ayak seslerim,
beliren gölge gibiydi her zaman bende çaresizlik.
yutkunamadým özlemleri bir solukda
haykýrmak istediðimde ise,
ýslýk edasýndaydý son nefesim.
benim saçlarýna uzatmaya çalýþtýðým parmaklarýmýn
hesabýný sorar gibiydi
yaðmura çanak tutan gözlerim.
ýslandýkca ýslandým sýrýl sýklam.
ortak deðildi belkide sevda ile çýkarlarýmýz,
o çaldý söyledi ,
ben ise oturdum aðladým.
sen sýyýrmýþtýn arsýlýðý bu gece karanlýklardan,
her adýmýnda körelen duygularýn
sanki cehennem sýcaðýydý
iki ileri ise bir adým geri.
deðmesin dokunmasýn istiyordum sana,
kýskanýyordum sanki baþka elleri.
gecelerdeki zifiri karanlýða bürünürken korkularým
emanetim kilitlediðim çekmecemdeki vuslattý
ben sana kaybolurken........


ozan -)




.
Sosyal Medyada Paylaşın: