tadmurlu kadın

yýkýntýlara dokunsa
çoðalacaktý
elleri..

önce birer birer
tuðlalarý saydý
yüreðinden düþen
sonra
ellerini açtý
topraða
tadmurlu kadýn..

yürü
belasý yüreðimden artan
þafak.
yürü
al kanlarla çizdiðim
ayak
yürü
yürü
behey..

kargýþý
alacasýna düþtü
yeryüzünün
su
kurudu
toprak çatladý
damar damar
alacasý dýþta olanlar
bildi
alacasý içte olanlar
bilmedi
sýzýsýný
tadmurlu kadýnýn..

yandý
yüreði
yüreðini kokladý
taze bir çiçek gibi

o yolcu,dedi
burada gömülüdür
hala.
son nefesi
rüzgarlara karýþmýþtýr
kýrlangýç kanatlarýnda.
son duasý
nilüferlerdedir
suda yüzer
gündüz gece.

iþte
þu koca kaya yüreðidir
þu bulutlar
gözleri..

alkýþýný yele saklamýþtý
alkýþýný
dala
topraða
suya.

ne yel deðdi
yüreðine
ne su
ayaklarýna..

düþtü topraða
tadmurlu kadýn
an/sýz
an/sýzý kovaladý
ve
gün doðmadý bir daha
tadmurlu kadýnýn
gözlerine...


08/04/2012
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: