Boşa geçmiş bende 17 sene

Fuzuli yaþadým huzuru bulamadým,
Yediremedim kendime.
On yedi yýl ben hep hayal kurdum,
Dostluðun hani nerede ?
Yok ki bir sýðýnaðým,
Yardým et yaradaným.
Küstüm kaderime,
Zalim Dünya yaþamak niye ?

Hayat üç günlük çok kýsa dediler,
On yedi yýldýr AZRAÝL neyi bekler ?
Boþa geçmiþ bende on yedi sene,
Durup durup aklýma girme.

Aþkýna öl hadi o sanada gelecek,
Senin uðruna canýný mý verecek.
Kötü günde ara hadi bulur musun acep ?
Lan aptal kim sana ömrünü verecek ?

Duman altý hissedip senin için öldüm,
Yanlýþý kardeþ dediðimden gördüm.
Yarýna umutla bakardým oysa,
Demek ki on yedi yýldýr kördüm.

Kelime kelime yazarým ama bitmez,
Atarým hep içimede kimseler bilmez.
Dinmez dostumun nefreti belirgin,
Tedirgin olan sen alabora þerefin.
Bilmeyin !
Gelmeyin !
Sevmeyin !
Ben kendime yerim,
Dilim dillim ben içimede çekerim.
Yemek mi ahh tekmeyi ben yedim.

Huzurlu deyil tesadüf yaþamým,
On yedi yýl ben boþunamý yaþadým ?
Her bir dakika yenisini boþadým,
Þükür yarada`na ben umudu taþýdým.

MücahityýLmaz.@2012.


Sosyal Medyada Paylaşın: