Bir ahtapot gibi tüm benliðimi saran çaresizlik Umutlarýmýn, sevilerimin asýlý kaldýðý bu daraðacý Konuþsam kýyametler kopacakmýþ gibi, temelli sustum. Ve ben hiç dinmeyecek bu fýrtýnada çaresiz kadýn.
Gecenin diþlerinden damlayan bu kin, bu nefret Gökyüzü delinmiþ, sanki tufan kopmada Emsali görülmemiþ bu korkulu rüzgâr Ve ben, bu korkunç atmosferdeki aðlayan kadýn.
Tutkulu yüreklere daðýttým, acýlarýmý çaresizce Akþamýn ellerinde eriyor mutluluðum Küflenmeye yüz tuttu kalbimin duvarlarý Ben, yüreði nasýr tutmuþ suskun kadýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.