oturmuþum yine eski resminin yanýna, bir elimde sýðara
dalmýþým mazideki beraber yaþadýðýmýz tatlý acýlý anýlara
bazen güler bazen akar yaþ gözlerimden ara ara
üfürürken dolusuna içime çektiðim zehiri kara kara
seyrediyorum yine o mahsum melek yüzünü
unutamýyorum arkamý döndüðümde aðlayan ela gözünü
belki tekrar göstermiþsindir beyazlar içinde özünü
vermiþsindir baþkasýna "ölüm ayýrana kadar" sözünü
ne yapsamda hakim olamam göz yaþlarýma
sým sýký sarýlýrým bahrýma bastýðým taþlarýma
bir kaç tane daha eklendi aðarmýþ kaþlarýma
ekildi zehir bir kaç günlük yiyeceðim aþlarýma
ah meleðim, böyle iþte benim halim
çare bulamadý özlemine hiç bir alim
eski resmini seyretmekle geçer her salim
taparcasýna senerce yaptýðým ayný talim
sonsuz sevgilerimle
mikail
Nürnberg, 2007
söz-yazý mikail, alias deli cocuk
e-mail: mikail32@lycos.de
msn: deli_cocuk32@
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.